میاندار گودآب وآتش

در تاریخ معاصر ایران، حاج حسین همدانی با فرماندهی در دفاع مقدس و جبهۀ مقاومت شناخته‌شده است؛ فرماندهی در سه لشکر «محمد رسول‌الله» تهران، «انصارالحسین» همدان و «قدسِ گیلان» در حماسۀ دفاع هشت‌ساله و پیش‌قراولی در دفاع از حرم با تأسیس «دفاع وطنی» در سوریه، بخشی از کارنامۀ درخشان جهاد این فرمانده متواضع و مردمی است. اما شکل‌گیری شخصیتِ ظلم‌ستیزش در کوران حوادثِ پیش از انقلاب اسلامی، قطعۀ بازخوانی‌نشدۀ زندگی و جهاد اوست.

تولد در حوالی عاشورای سال 1329 آغاز حیات 65سالۀ «فولادِ آبدیدۀ قصۀ ما» است. یتیمی نان‌آور که با کُشتی قَد می‌کشد و با «تختی» گمشدۀ خود را در نوجوانی پیدا می‌کند و پای منبر پرشور «مطهری و شریعتی» مشق مبارزه می‌نویسد و در رکاب «آیت‌الله مدنی» میاندارِ گودِ انقلاب می‌شود.

شما در کتاب «میاندار گود آب و آتش» چهره‌ای از سردار شهید همدانی را می‌بینید که تاکنون چندان معرفی و بازگو نشده است.

گزیده ای از کتاب: خودم هم باورم نمی‌شد داور دستم را به‌عنوان برنده بالا برد. من هم دست حریف را بالا بردم و دوباره نگاهم به آقای طالبیان گره خورد. تبسمی شیرین در صورتش بود که به من انرژی می‌داد. به‌شدت شیفتۀ شخصیت معنوی او شده بودم. گویی که صدای همۀ آزادی‌خواهان را، صدای مظلومیت پدرم را، صدای تختی بزرگ را و پیام آیت‌الله خمینی را از حنجرۀ او شنیده بودم.