تبارانحراف7

در جلد هفتم از مجموعه تبار انحراف، مخاطب با دوران تأسیس خلافت عباسی مصادف با امامت امام صادق و امام کاظم تا شهادت امام رضا علیهم السلام [از سال ۱۳۳ تا سال ۲۰۳ ق] آشنا می‌شود. این دوران با بررسی قوم یهود، تأثیر و نفوذ آن‌ها بر دوران امامت این امامان عزیز مورد بررسی قرار گرفته است.

گزیده‌ای از کتاب «تبار انحراف7»:
فضای به وجود آمده در دوره انتقال قدرت از یهودیان اموی به پادشاهان عباسی، فرصتی تکرار نشدنی در اختیار اهل بیت قرار می‌داد که می‌بایست با تمام توان از ظرفیت کامل آن بهره می‌بردند. یکی از مهمترین این ظرفیت‌ها، رسیدگی به جامعه پراکنده و به شدّت در اقلیت شیعه بود. حالا که در پرتو تلاش‌های مستمر امام سجاد و امام باقر، جمعیت قابل توجهی از شیعیان، در گوشه و کنار سرزمین مسلمانان شکل گرفته بود، نوبت به ایجاد جامعه یکدست شیعی از طریق تربیت نیروهای ویژه و کارآمد و عرضه برنامه جامع زندگی مادی و معنوی رسیده بود. به دیگر بیان، با توجه به فاصله و زاویه فراوانی که جامعه مسلمانان از فرهنگ اصیل دینی و اسلام حقیقی پیدا کرده بود، کافی بود اهل بیت به ترسیم دوباره گزاره‌های صحیح دینی بپردازند تا در پرتو آن جامعه‌ای دین‌مدار و اخلاق‌گرا شکل گیرد و عموم جامعه را با ارائه نمونه‌ای این‌چنین، شیفته و خلع سلاح کنند. از همین‌رو است که امام صادق از جاافتادگی رفتاری شیعیان در میان مردمان آن دوران و تمامی دورانها با عنوان «شیعه جعفر» به وجد آمده و استقبال می‌نمود.