کتاب دوازدهم از مجموعه طعم شیرین خدا، با عنوان کتابی که نور است و از سوی نور است نام گرفته.
این مجموعه بنا دارد با تکیه بر آیات زیبای قرآن و احادیث پر از نور اهل بیت، خدا را معرفی کند و از معرفی خدا به معرفی ابعاد مختلف دین برسد.
این جلد از این مجموعه، درباره ذکر بودن قرآن حرف میزند.
امروزه بحث رضایت از زندگی از مباحثی است که زیاد به آن پرداخته شده، چراکه رضایت نداشتن از زندگی خیلی زیاد شده، افسردگی رشد کرده و خیلی از مردم با شرایط مختلف اجتماعی و شغلی و اقتصادی از زندگی ناراضی هستند. با توجه به اینکه انواع مختلف مردم در حلقه آدمهای ناراضی هستند، معلوم میشود که عدم رضایت، چندان رابطه مستقیمی با شرایط خاص اقتصادی یا شغلی ندارد. همانطور که در آدمهای ثروتمند ناراضی پیدا میشود، در آدمهای فقیر هم ناراضی هست. رئیس ناراضی داریم همان طوری که مرئوس ناراضی داریم، استاد دانشگاه یا روحانی ناراضی هست، آبدارچی و رفتگر ناراضی هم هست...
آیات قرآن به ما میگویند نتیجه روگردانی از قرآن، تنگنای در زندگی است. برای این که بتوانیم خودمان را قضاوت کنیم و بدانیم از کسانی هستیم که از قرآن رو بر گرداندند یا نه، باید این بحث قرآن را تا آخر بخوانیم. خیلیها خیال میکنند از قرآن رو برنگرداندند اما وقتی ملاک و معیار دستشان میآید، میفهمند که ای دل غافل چه قدر از قرآن دور بودند و خودشان خبر نداشتند.
نویسنده با استناد به آیات قرآن و روایات معصومین (علیهمالسلام)، تصویری جدید و متفاوت از قرآن را پیش روی مخاطب ترسیم میکند؛ تصویری که میتواند انگیزهای قوی برای جدی گرفتن این کتاب آسمانی و عمل به دستورات آن ایجاد نماید. عباسی ولدی با بیانی گیرا و مثالهای ملموس، نشان میدهد که جدی نگرفتن قرآن چه پیامدهای ناگواری در زندگی ما داشته و چگونه میتوان با تدبر در آیات آن، مسیر سعادت و کمال را پیمود.
مطالعه این جلد از مجموعه «طعم شیرین خدا»، فرصتی ارزشمند برای بازنگری در ارتباطمان با قرآن کریم و تلاش برای انس بیشتر با این کتاب هدایتگر است. این اثر، تلنگری است بیدارکننده برای جانهای مشتاق حقیقت.