پریشان موی و خاک آلود

معرفی کتاب پریشان موی و خاک‌آلود:

وقتی در روایات سخن از گریستن آسمان در عزای آن امام به میدان آمده است، مراد چیست؟ چگونه است که یک قطره اشک می تواند سبب طهارت کسی باشد که عمری را عالمانه در گناه سپری کرده است؟! آیا برای ما جاماندگان از قافله ی کربلا، راهی جز حسرت پیش روی مان هست؟ این پرسش ها و ده ها پرسش دیگر در کتاب پریشان موی و خاک آلود مورد بررسی قرار گرفته است. کتاب پریشان موی و خاک آلود نوشته سید محمدعلی فتاح زاده است. این کتاب ابتدا در ده فصل به جنبه دلالیِ روایت و شرح احادیث می‌پردازد و سپس در آخِر، پرونده ویژه‌ای را برای علاقه‌مندان به مباحث فنّی‌تر در خصوص بحث صدوری و سندی حدیث پیش خواهد رفت.

گزیده پریشان موی و خاک‌آلود:

عَنِ الرَّیَّانِ بْنِ شَبِیبٍ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَی الرِّضَا علیه السلام فِی أَوَّلِ یَوْمٍ مِنَ الْمُحَرَّمِ فَقَالَ لِی یَا ابْنَ شَبِیبٍ أَ صَائِمٌ أَنْتَ؟ فَقُلْتُ لَا فَقَالَ إِنَّ هَذَا الْیَوْمَ هُوَ الْیَوْمُ الَّذِی دَعَا فِیهِ زَکَرِیَّا علیه السلام رَبَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ رَبِّ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعاءِ فَاسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ وَ أَمَرَ الْمَلَائِکَةَ فَنَادَتْ زَکَرِیَّا وَ هُوَ قائِمٌ یُصَلِّی فِی الْمِحْرابِ أَنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکَ بِیَحْیی فَمَنْ صَامَ هَذَا الْیَوْمَ ثُمَّ دَعَا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ اسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ کَمَا اسْتَجَابَ لِزَکَرِیَّا علیه السلام.

ریّان بن شبیب می‌گوید: روز اول محرّم خدمت امام رضا (ع) رسیدم. حضرت فرمودند: ای پسر شبیب! آیا امروز را روزه گرفته‌ای؟ عرض کردم: خیر. فرمودند: امروز همان روزی است که حضرت زکریّا (ع) در دعای خود، خداوند متعال را چنین خواند:

(رَبِّ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعاءِ۲)

پروردگارا از جانب خود، نسل پاکیزه‌ای به من عطا فرما، به‌درستی که تو شنونده دعای دعاکنندگان هستی.

سپس خدای متعال دعای او را اجابت کرد و به ملائکه فرمود تا به زکریّا (ع) ندا دهند، درحالی‌که در محراب به نماز ایستاده بود: خداوند، تو را به فرزندی به نام یحیی (ع) بشارت می‌دهد.

سپس امام رضا (ع) فرمود: هرکس روز اول محرّم را روزه بگیرد، سپس دعا کند، خدای متعال دعای او را مانند دعای حضرت زکریّا (ع) مستجاب می‌کند.