داستان فراموشی

ثری تأمل‌برانگیز، فلسفی و هستی‌محور است که با نگاهی تحلیلی به اندیشه‌های دو متفکر بزرگ، شهید سید مرتضی آوینی و مارتین هایدگر، سعی دارد مخاطب را وارد گفت‌وگویی عمیق درباره حقیقت وجود، هویت انسان، و نسبت او با جهان، هنر و زمان کند. این کتاب نه یک اثر عمومی، بلکه متنی نظری و عمیق است که ذهن‌های دغدغه‌مند را به چالش می‌کشد و آن‌ها را با پرسش‌های بنیادین فلسفه هستی مواجه می‌سازد.

این کتاب در حقیقت شرحی است بر آخرین یادداشت مکتوب شهید آوینی، یعنی «یادداشتی ناتمام در باب هویت و حقیقت انسان» و همچنین واکاوی مقالات فصل دوم کتاب فردایی دیگر، اما این بار از زاویه خوانش و مقایسه با آراء هایدگر. یامین‌پور، در این متن، نه صرفاً مفسر اندیشه آوینی، بلکه همراهی است که او را در مسیر فلسفی‌اش تا تقاطع تفکر با هایدگر دنبال می‌کند.

عنوان کتاب اشاره دارد به یکی از کلیدی‌ترین مفاهیم هایدگر: فراموشی هستی (Seinsvergessenheit). یامین‌پور این مفهوم را وارد میدان هویت‌شناسی اسلامی-ایرانی می‌کند و از خلال آن، به تحلیل این مسئله می‌پردازد که انسان معاصر چگونه هویت خود را گم کرده است، و چرا این گم‌گشتگی، ریشه در فقدان ارتباط با «حقیقت وجود» دارد.