خون دریا

روایتی متفاوت از عاشقانه‌های یک جانباز اعصاب و روان و همسرش که درون‌مایه‌ای عاطفی و روان‌شناختی دارد؛ قصه‌ای که بیش از مرور لحظات مرد جانباز، حکایت روزها و آرزوهای زنی است که پذیرفته کنار یک قهرمان فروپاشیده جنگ بماند.

«خون دریا» مواجهه‌ای واقع‌گرایانه با تب‌وتاب جنگ و سال‌های پس‌از دفاع مقدس هشت‌ساله است که ضمن به تصویر کشیدن روزگار نبرد، سعی در نمایاندن حال‌وهوای پشت‌جبهه و آثار بعداز جنگ دارد.

«خون دریا» از آذرماه سال ۶۵ با بمباران ارومیه آغاز می‌شود و در مقاطع مهمی مثل عملیات کربلای ۴ و ۵ امتداد می‌یابد.

مهدوی، بازگویی هنرمندانه این داستان را از زبان دو راوی و در دو خط زمانی به سرانجام رسانده و نگاه زنانه به جنگ را در سطرسطر کتاب جاری ساخته است.
او ازیک‌سو جایگاه زن در عرصه جنگ‌تحمیلی را ترسیم و سهم زن از جنگ را بازنمایی کرده و از سوی‌دیگر، داستان را از زاویه نگاه رزمنده‌ای نقل می‌کند که سخت‌ترین تجربه‌های زندگی‌اش را در جنگ و یکی بعداز دیگری، پشت‌سر گذاشته و در آخر، دچار فروپاشی روانی و اختلال پس از سانحه شده است.

گره اصلی داستان در تاروپود زندگی عاشقانه و نوپایی زده شده که پس از جراحت اعصاب و راون مرد دچار چالش‌های جدی می‌شود.

لیلا مهدوی که پیش‌تر، دو کتاب «نشان حسن» و «شرح الف خمیده» را در کارنامه تألیفاتش نشانده، این بار با «خون دریا» در چارچوب یک سوژه متفاوت اجتماعی و سبک واقع‌گرایانه انتقادی، طبع‌آزمایی کرده است.