مادرانه/ تاملی در مقام مادری و فرزندآوری

معرفی کتاب مادرانه

مادر واژه ای است که در تمام فرهنگ ها و ادیان مورد تقدیس و ستایش بوده است. این ستایش بیانگر جایگاه بلند و اهمیت والای این نقش در هستی است. این جایگاه والا تنها نصیب بانوانی می شود که با فرزند آوری و تربیت نسل آینده به مقام پرشکوه مادری نائل شوند و شیرینی و زحمت توامان آن را پذیرا باشند. کتاب مادرانه، اثری نوشته محمدجواد نظافت یزدی، تاملی در مقام مادری و اهمیت فرزندآوری است. مادری کردن و مادر شدن یکی از بهترین تجربه‌هایی است که هر زنی در زندگی خود می‌تواند تجربه کند و از سوی دیگر، مادر شدن، در تمام فرهنگ‌ها مقامی بالا و جایگاهی عظیم دارد. این مقام بالا نه تنها به دلیل زحماتی است که یک مادر برای فرزندش می‌کشد، بلکه به دلیل تربیتی است که بر فرزند خود انجام می‌دهد و با تحویل دادن یک فرزند سالم به اجتماع، نتیجه زحماتش را نیز می‌بیند. نگارنده در کتاب مادرانه، تاملی در مقام مادری و اهمیت فرزندآوری کرده است و این دو مسئله را از دیدگاه دیانت اسلام نیز بررسی کرده است. 

گزیده کتاب مادرانه:

یکی از مصادیق ارزشمند باقیات الصالحات، فرزند است. اصوال اگر انسانی نباشد و فرزندی نباشد، آن مکان و امکانات معطل و بیفایده است. روح و ارزش مکانها و همه امکانات به حضور آدمهاست.

کسانی که به فکر باقیات الصالحات هستند، بدانند که مهمترین مصداق آن، فرزند صالح است که ا گر امکانات، مسجد و مدرسه ای نیز نبود، او خود خواهد ساخت. اگر کسی فرزند نداشته باشد یا اینکه فرزند را به درستی تربیت نکند، وقتی میمیرد از آن ناحیه پرونده عمل او بسته میشود. اما کسانی که خداوند متعال به آنها فرزندی عنایت میکند و آنها نیز برای فرزند خود ارزش قائل هستند و او را صحیح تربیت میکنند، این فرزند برای آنها باقیات الصالحات میشود؛ یعنی پرونده آنها بعد از مرگشان از ناحیه فرزند تا روز قیامت باز میماند و والدین به ویژه مادر در ثواب کارهای آن فرزند شریک میشوند. توصیۀ اسلام این است که انسانها افق نگاه خود را تا ابدیت توسعه دهند و به فکر سعادت ابدی خود باشند. این سعادت ابدی فقط از طریق باقیات الصالحات میسر میشود، زیرا انسان عمری جاودانه ندارد. انسان عمر بسیار کوتاهی دارد، لذا به او توصیه میکنند که ابدیت خود را با همین عمر کوتاه و در همین فرصت کم آباد کند! عمری ِکه حدودا یک سوم آن را خواب هستیم، در مابقی آن نیز یا در خواب ًغفلتیم و یا کم و بیش درگیر گناهیم! کسانی که از خود باقیات الصالحات برجا میگذارند، به حسب ظاهر ممکن است عمری هشتاد ساله داشته باشند، اما در باطن عمرهایی هزار ساله و بیشتر دارند؛ زیرا فرزندان آنان کارهای نیکی انجام میدهد یا آثار برجا مانده از آنها منشأ خیراتی شده است که آنها نیز در ثواب آن شریک میشوند. بسیاری از افراد، از این منظر به فرزند نگاه نمیکنند. اگر انسانها از این زاو یه به فرزند نگاه کنند علاوه بر اینکه به مقدمات فرزند داشتن، مانند ازدواج، زودتر توجه میکنند، در صورت داشتن شرایط نه تنها از داشتن فرزند ناراحت نیستند، بلکه مشتاق فرزند میشوند.