بازی بزرگ

معرفی کتاب بازی بزرگ (جلد دوازدهم)

کتاب از مجموعۀ «سرگذشت استعمار» است. کتاب بازی بزرگ ما را به سال‌های پرالتهاب جنگ‌های ایران و روسیه می‌برد تا از نزدیکْ توطئه‌ها و دسیسه‌های سیاسی آن دوران را به ببینیم. «سید کرامت علی» یا همان «سروان آرتور کانلی» در این سفر پرماجرا چهرهٔ سیاست غرب را در قبال ایران به شما نشان می‌دهد. با پیش‌رفتن ماجراها پی به فریب و توطئه‌ٔ ۲ مسافر می‌بریم. مرد دستاربه‌سر در حقیقت «سروان آرتور کانالی»، یکی از افسران ارتش انگلستان است که نه برای سفر، بلکه برای دسیسه‌چینی پا به ایران نهاده است. او و هم‌سفرش قصد دارند تا با تضعیف روحیه‌ٔ ایرانیان، شکست دیگری را به ایشان تحمیل کنند و از این طریق به مقاصد سیاسی خود برسند. یکی دیگر از وظایف آن‌ها جدایی‌افکنی میان قبایل ترکمن و افغان است؛ به این صورت که با ردوبدل‌کردن اطلاعات نادرست، آن‌ها را به دشمنی علیه یکدیگر تشویق می‌کنند. اما آیا این جاسوسان می‌توانند به اهداف خود مبنی بر شکست ایران و جداکردن بخش‌هایی از آن برسند یا تیر آن‌ها به سنگ خواهد خورد و سرافکنده، ایران را ترک خواهند کرد؟

گزیده کتاب بازی بزرگ:

«ناصرالدین شاه شمشیری رو به نام خراسان سیاه برای سپاس‌گزاری از ناپلئون سوم، امپراطور فرانسه، بهش هدیه کرد. امپراطور فرانسه بین ایران و انگلستان وساطت کرده بود تا پیمان صلح بسته بشه. شمشیر خراسان سیاه سرگذشت عجیبی داشت که انگار مثال و تشبیهی از سرنوشت ایران بود.این شمشیر در آغاز به شاه عباس اول صفوی تعلق داشت. پادشاهی که تونسته بود پیروزی‌های بزرگی توی نبرد با عثمانی‌ها، ازبک‌ها و پرتغالی‌ها به دست بیاره. بعدها این شمشیر به نادرشاه افشار رسید که تونسته بود هند و بخش بزرگی از آسیای مرکزی رو به تصرف ایران دربیاره و در چندتا جنگ بزرگ، عثمانی‌ها رو شکست بده. مدتی بعد، آغا محمد خان، فرمانروای خون‌ریز و پرابهت قاجار این شمشیر رو به کمرش بست. ولی بار آخر خراسان سیاه بر کمر حاجی میرزا آقاسیِ معلم و صدراعظم محمدشاه دیده شد. مردی که توی جنگاوری با صاحبای قبلی شمشیر تفاوت خیلی زیادی داشت.»