فتح خون

کتاب فتح خون
این اثر، که احتمالاً در ماه محرم و سال ۱۳۶۶ نوشته شده، روایت محرم نیز نام گرفته است؛ نویسنده با نثری شاعرانه به روایت رخدادهای ماه محرم پرداخته است.کتاب فتح خون در ۱۰ بخش نوشته شده است.مرتضی آوینی، با نثر ویژهٔ خود که شاعرانه، نرم و عارفانه است، مطالب‌اش را از زبان یک «راوی» روایت می‌کند.او در این روایت تاریخی-ادبی، به مواردی همچون «ماجراهایِ پس از شهادت امام حسن مجتبی (ع)»، «غروب تاسوعا» و «اعمالِ حُرّ بن یزید ریاحی» پرداخته است.

گزیده کتاب فتح خون:
«راوی: آماده باشید که وقت رفتن است. عقل می‌گوید بمان و عشق می‌گوید برو... و این هر دو، عقل و عشق را، خداوند آفریده است تا وجود انسان در حیرت میان عقل و عشق معنا شود.

در روز هشتم ذی‌الحجه، یوم‌التّرویه، امام حسین (ع) آگاه شد که عمرو بن سعید بن عاص با سپاهی انبوه به مکه وارد شده است تا او را مخفیانه دستگیر کنند و به شام برند واگرنه... حرمت حرم امن را با خون او بشکنند.

آنان که رو به سوی قبلۀ خویش نماز می‌گزارند، معنای حرمت حرم امن را چه می‌دانند؟ کعبۀ آنان که در مکه نیست تا حرمت حرم مکه را پاس دارند؛ کعبۀ آنان قصر سبزی است در دمشق که چشم را خیره می‌کند. آن‌جا بهشتی است که در زمین ساخته‌اند تا آنان را از بهشت آسمانی کفایت کند... و از آن‌جا شیطان بر قلمرو گناه حکم می‌راند، بر گم‌گشتگان برهوتِ وهم، بر خیال‌پرستانی که در جوار بهشت لایتناهای رضوان حق، سر به آخور غرایز حیوانی و دل به مَرغ‌زارهای سبزنمای حیات دنیا خوش داشته‌اند، حال آن‌که این‌همه، سرابی است که از انعکاس نور در کویر مردۀ دل‌های قاسیه پیدا آمده است. کعبه قبلۀ احرار است، رستگان از بندگی غیر؛ اما اینان بت خویشتن را می‌پرستند. امام برای اعمال حج احرام بسته است ولکن اینان احرام بسته‌اند تا شمشیرهای آختۀ خویش را از چشم‌ها پنهان دارند... شکستن حرمت حرم خدا برای آنان که کعبه را نمی‌شناسند چندان عظیم نمی‌نماید و اگر با آنان بگویی که امام حسین (ع) برای پرهیز از این فاجعه مکه را ترک گفته است در شگفت خواهند آمد... اما آن که می‌داند حرم خدا نقطۀ پیوند زمین و آسمان است، درمی‌یابد که شکستن حرمت حرم آن‌همه عظیم است که چیزی را با آن قیاس نمی‌توان کرد.»