مجموعه بیانات آیتاللّٰه بهجت پیرامون حضرت ولی عصر عجلالله تعالی فرجه الشریف
کتاب حضرت حجت(عج) با محوریت حضرت ولیعصر عجلاللهتعالیفرجهالشریف، برگرفته از گفتار و سیره فقیه عارف و معلم بزرگ اخلاق و عرفان، حضرت آیتالله بهجت قدسسره نگاشته شده است که حاوی عصارهای از سیره و زندگانی عالمی بزرگ و عارفی پارسا و چکیدهای از نود سال تحصیل علم و جهاد اکبر و تثبیت اخلاص و نزول توفیق الهی است.
بخشی از کتاب حضرت حجت (عج)
«اصل امکان تشرّف به محضر امام زمان (عج) نزد حضرت آیتاللّه بهجت (قدس سره)، قطعی و مسلّم و وقوع آن نیز از نظر ایشان مسلّم و متواتر بود. ایشان میفرمود: «همین دیدن [حضرت حجت (عج)] را هم خیلی از بزرگان علما ادعا کردهاند، که اگر ما بگوییم آنها دروغگو بودند، دیگر معلوم است که ما در چه حالی هستیم!» معظّمله همچنین بهصراحت تأکید مینمود: «... تزید علی ذلک کلّه ما تواتر من شهود الصّالحین من العلماء و غیرهم و المستغیثین فی الشّرق و الغرب للامام الثّانیعشر بحیث یقطع بصدق من علم بعضها و ان لمیعلم کلّها، فأسأل و انصف» (بر آنچه گفته شد، افزوده میشود که گواهان صالح بر امام دوازدهم (ع)، از علما و غیر آنها گرفته تا دادخواهان و اغاثهکنندگان به آن حضرت (عج) در شرق و غرب، به حد تواتر رسیدهاند؛ به نحوی که حتی اگر کسی تنها بر بخشی از اینها اطلاع یابد، بر راستی و درستی آن یقین مییابد. پس بپرس و انصاف داشته باش). مسأله تواتر لقاء و شهود حضرت (عج) توسط علما و صالحان نزد آیتالله بهجت، یقینی و بدیهی بود، بلکه بالاتر، ایشان معتقد بود آنچه غیر طبیعی و تعجب برانگیز است، غیبت و حجاب از امام است، وگرنه اصل بر این است که مأموم، امام خود را ببیند. مقتضای اصل لطف و فیض مطلق الهی، این است که در نبود مانع، دسترسی به منبع نور و هدایت برای عبدِ مریدِ هدایت حاصل باشد. عقل حکم میکند، احتجاب از دیگری زمانی نیکوست که زائر، شایستگی دیدار او را نداشته باشد، یا اینکه دیدار و زیارت برای یکی از آن دو خطر یا ضرری داشته باشد. اما در صورت وجود شایستگی و نبود خطر، احتجاب بیمعناست.»
برای تهیه کتاب «حضرت حجت (عج)» و کتابهای دیگر نویسنده، کلیک کنید.