معرفی کتاب امیر گلها
کتاب امیر گلها نوشته حسین سیدی است. این کتاب نگاهی نو به زندگی و شخصیت امام علی (ع) دارد. کتاب امیر گلها رویکردی تازه به شخصیت‌شناسی دینی دارد. به تعبیری در دنیای مدرن و صنعتی امروز که افراد گرفتار کم‌حوصلگی شده‌اند، این کتاب راهنمای خوبی برای مطالعه کامل و سریع است. کتاب امیر گلها رویکردی متفاوت از دیگر کتاب‌های مذهبی دارد، این کتاب سخنانی از سرسخت‌ترین مخالفان امامت و ولایت امام علی(ع) است؛ سخنانی که نشان می‌دهد این افراد چگونه به امیرالمومنین(ع) و عدالت و حقانیت ایشان باور داشته‌اند. بخشی از کتاب نیز به سخنانه خلفای سه‌گانه درباره امام علی(ع) اختصاص دارد. این کتاب در چهار فصل نوشته شده است که پیش از آن فهرست و در نهایت کتابنامه‌ای به عربی و فارسی آمده است. فصل اول با عنوان «خویشتن» به «سیمای ظاهری» و «سیمای باطنی» تقسیم می‌شود. فصل دوم «خداوند» است که در آن درباره اخلاص، ایمان و دین باوری حضرت امیر سخن به میان می‌آورد.فصل دوم بابی بر شرح اعتقادات و دریای معارف اعتقادی حضرت امیر(ع) است. فهمی که موجب شد در عمل به شرایع دین عاشق و مشتاق باشد. فصل سوم «دیگران» نام دارد که ایشان را در تعامل با اجتماع و محیط نشان می‌دهد؛ چه در مسند قدرت و مسئولیت و چه در زندگی شخصی به عنوان فرد در اجتماع. فصل چهارم «طبیعت» نام دارد که در حقیقت علم ایشان را از درک حقایق این کره خاکی بازگو می‌کند؛ علمی که دلیل بعثت پیامبر(ص) و امامت ائمه(ع) نبود، اما می‌تواند دال بر حقانیت ایشان باشد.
گزیده کتاب امیر تنها
در موضوع «دلیری»، اخلاص‌ورزی حضرت را در برخورد با عَمرو - پسر عبدود - آوردیم که چگونه برای فرونشاندن خشم و انتقام شخصی‌اش، دقایقی قدم زد و سپس برای خدا سر عمرو را از بدن جدا ساخت.
امام، اخلاص‌ورزان را سَروران بهشتیان برمی‌شمرد.
همچنین اخلاص را ناشی از نیرومندی یقین (به پاداش‌های الهی) و نیت پاکیزه اعلام کرد.
«برترین پیروزی» را اخلاص، و آن را «میوهٔ (درخت) یقین» (به پاداش‌های خداوندی) می‌دانست.
می‌فرمود: «کسی که (نیّت‌ها و عملکردش را به خاطر خدا) خالص گردانَد، آفریدگار پشتیبان زندگی این جهان و آن جهان او خواهد بود.
کسی که مشتاق آن‌چه در نزد خداوند (از پاداش‌ها) است، عملش را خالص می‌کند.
ایمان‌پذیری و دین‌باوری
علی، نه تنها در اوج ایمان و دین باوری، بلکه خود تبلور ایمان بود. با معیارهایی که به پیروانش می‌داد، آنان را در پیمودن جاده رشد تشویق می‌کرد:
دین باور، (در مسائل شخصی) آسانگیر، نرمخو و مورد اعتماد است.
دین باور کسی است که دوستی، کینه و (چیزی یا مسئولیتی را از کسی) گرفتن یا دادنش به خاطر خداست.
مؤمن در توانگری (نیز) پاکدامن است.
دین‌باور کسی است که هرگاه از وی چیزی خواهند، نیاز پرسشگر را (کاملاً) برطرف سازد؛ و زمانی که خود از کسی چیزی طلبد، به مقدار ضرورت اکتفا می‌کند.
مؤمن، بسیار می‌اندیشد.
دین‌باور کسی است که دلش را از هر فرومایگی پاکیزه سازد.
جانِ دین باور (در جایی که سختی لازم است) سخت‌تر از صخره، و (پیکرش) فروتن‌تر از یک برده است.
خِرَد، دوست دین باور؛ دانش، وزیر او؛ شکیبایی، فرمانده سپاهش؛ و کردار، کار گزار اوست.
هرگاه روح مؤمن (پس از مرگ) به آسمان عروج کند، فرشتگان شگفت زده می‌گویند: «شگفتا! چگونه از سرایی موفق بیرون آمد که برگزیدگان ما، در آن تباه شدند.»
کتب دیگر حسین سیدی
کتب دیگر انتشارات معارف
کتب مرتبط
